Galing ako sa isang lamay kahapon at nakining sa service na kanilang isinagawa. Kung tutuusin ay isang malungkot na pangyayari ang kamatayan, ngunit mas nakakalungkot na kung bago pa dumating ang puntong ito sa ating mga buhay ay nasayang natin ang ating mga oras sa mga bagay na wala namang katuturan. At mas nakakapangilabot kung tayo ay umabot sa puntong ito na hindi man lang natin nabigay ang ating mga buhay at ang ating mga oras para sa Panginoon.
Kristyano ka man o hindi, ang paalalang ito ay para sa iyo. Kung ibinibilang mo ang iyong sarili bilang isang taga-sunod ni Hesus, dapat lamang na alam mo ang bagay na ito. Ito ay isang utos sa mga mananampalataya sa Salita ng Diyos na dapat tayo ay namumuhay sa Espiritu at hindi sa laman. Sa tuwing gigising ka sa isang umaga, itong bagay na ito ay dapat mong isaisip. Maaaring ikaw ay handa para sa isang araw ng pakikipagsapalaran laban sa kasalanan o maaari din namang wala kang pakielam, pero ang katotohanan ay ikaw ay nagtatanim at balang araw ito ay iyong aanihin.Magising ka sa katotohanan na dumadaloy ang oras at panahon. At isipin mo kung gaano karaming oras ang nasasayang sa mga bagay na ginagawa mo na wala man lang magiging katuturan kung ihahambing sa walang hanggan. Hindi mo mapipigilan ang oras. At gustuhin mo man o hindi, ikaw ay nagtatanim, ang tanong nga lang ay kung sa Espiritu ba ito o sa laman. Alalahanin natin si Lazaro at ang lalaking mayaman ay napagkalooban ng parehong haba ng buhay. Ngunit magkaiba ang kanilang naging paraan upang mabuhay sa mundong ito. At alam na natin ang sunod pang mga pangyayari sa kwentong ito...
No comments:
Post a Comment